ნიკოლო მაკიაველი: განსხვავება გადახედვებს შორის
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მ ჩასწორება, replaced: ) – → ) — (6) using AWB |
მ r2.6.6) (ბოტის დამატება: vi:Niccolò Machiavelli |
||
ხაზი 70: | ხაზი 70: | ||
[[tr:Niccolò Machiavelli]] |
[[tr:Niccolò Machiavelli]] |
||
[[uk:Нікколо Макіавеллі]] |
[[uk:Нікколо Макіавеллі]] |
||
[[vi:Niccolò Machiavelli]] |
08:36, 4 ივნისი 2013-ის ვერსია
ნიკოლო დი ბერნარდო მაკიაველი (Niccolò di Bernardo dei Machiavelli; დ. 3 მაისი 1469, ფლორენცია – გ. 21 ივნისი 1527, ფლორენცია) — რენესანსის დროინდელი იტალიელი პოლიტიკური მოაზროვნე, ისტორიკოსი, სამხედრო თეორეტიკოსი, დიპლომატი, ფილოსოფოსი, მწერალი და ჰუმანისტი.
- მიზანი ამართლებს საშუალებას.
- იმ იმედით, რომ ახალი მმართველი უკეთესი აღმოჩნდება, ხალხი სიამოვნებით აჯანყდება ძველის წინააღმდეგ, მაგრამ მალე გამოცდილებით რწმუნდება, რომ შეცდნენ, რადგან ახალი მმართველი ძველზე უარესი აღმოჩნდება.
- ჟურ. „თბილისელები“; 5-11 აპრილი, 2010; N14 (484) — გვ. 112.
- ის ვისაც ჰყავს ძლიერი ჯარი, ადვილად იშოვის ძლიერ მოკავშირესაც.
- ჟურ. „არსენალი“; 30 სექტემბერი-13 ოქტომბერი, 2011; N20 (141) — გვ. 14.
- გონებრივი უნარის მიხედვით ადამიანები შეიძლება სამ ჯგუფად დაყოთ: ზოგს ყველაფერი თავისით ესმის; სხვები მხოლოდ ახსნა-განმარტების შედეგად ახერხებენ გაგებას; დანარჩენნი კი ვერც თავისი და ვერც სხვების ახსნა-განმარტების მეშვეობით ვერას ხვდებიან. პირველნი უწარჩინებულესნი არიან, მეორენი – წარჩინებულნი, მესამენი – ფუჭნი.
- ჟურ. „თბილისელები“; 5-11 აპრილი, 2010; N14 (484) — გვ. 112.
- ყველანაირი სახელმწიფოს – მემკვიდრეობითის, შერეულისა თუ ახლის ძალაუფლების საფუძველი ყოველთვის იყო კარგი კანონები და საუკეთესო ჯარი.
- ჟურ. „თბილისელები“; 20-27 აპრილი, 2010; N16 (486) — გვ. 112.
- არ არის აუცილებელი, ხელისუფალი ყველა კეთილ თვისებას ფლობდეს, მაგრამ არის პირდაპირი აუცილებლობა იმისა, რომ მათ მფლობელად გამოიყურებოდეს.
- ჟურ. „თბილისელები“; 12-19 აპრილი, 2010; N15 (485) — გვ. 113.
- ვერავინ ვერ იქნება თავისუფალი, მანამ, სანამ ყველა არ გათავისუფლდება.
- ჟურ. „თბილისელები“; 12-19 აპრილი, 2010; N15 (485) — გვ. 113.
- როდესაც საქმე სამშობლოს ინტერესებს ეხება, თავი შეიკავეთ იმაზე მსჯელობისაგან სამართლიანია ეს გადაწყვეტილება თუ უსამართლო, ლმობიერია თუ სასტიკი, საქებია თუ საძრახისი; ანგარიში არ უნდა გავუწიოთ არავითარ თვალსაზრისს და მივიღოთ მხოლოდ ის გადაწყვეტილება, რომელიც ხელს უწყობს მისი არსებობისა და თავისუფლების შენარჩუნებას
- „მთავარი“ (1532).:
გამოყენებული ლიტერატურა
- ნიკოლო მაკიაველი - „მთავარი“.